فروش گاو شیری , کنسانتره گاو شیری , گاو شیری pdf ,

مدت کوتاهی بعد از زمان از شیرگیری، گوساله ها را در گروههای 8 تا 10 راس و در جایگاههای گروهی جای می دهند، برنامه تغذیه برای گوساله ها تا چهار ماهگی باید یک شروع شده باشد که حداقل 16 درصد پروتئین خام داشته باشد بقیه به کیفیت و مصرف علوفه میزان افزایش وزن و وضعیت بدنی، گوساله باید روزانه 1 تا 5/2 کیلوگرم شروع کننده تغذیه شود ممکن است از علف  خشک و سیلوی علوفه نیز استفاده کرد اما باید در تمام اوقات آب در دسترس تلیسه باشد.

در 4 ماهگی می توان جیره تلیسه را به کنسانتره ای که 14 تا 16 درصد پروتئین دارد تغییر داد در اغلب موارد 2 کیلو گرم کنسانتره در روز رشد و وضعیت بدنی مناسب را ایجاد می کند هنگامی که تلیسه ها 10 ماهه هستند در صورت وجود علوفه مرغوب می توان مصرف کنسانتره را قطع نمود. جیره تلیسه باید مقدار کافی نمک و همچنین مکمل های تلیسه فقر، مواد معدنی کمیاب ویتامین های E,D,A نیز داشته باشد بعد از قطع مصرف کنسانتره استفاده از مکمل فسفر بسیار مهم است.

پرورش تلیسه های مسنتر از یکسال آسان و کم هزینه است زیرا در این سن شکمبه حیوان رشد کافی یافته و به آسانی می تواند انرژی و پروتئین لازم را از علوفه خشک، سیلو یا مرتع به دست آورد. در صورت مصرف علف خشک یا سیلوی ذرت باید پروتئین بیشتری برای این حیوانات فراهم شود. مکمل مواد معدنی نیز لازم است دامهایی که علوفه لگومینه مصرف می کنند کلسیم کافی دریافت می نمایند لیکن فسفر کافی در اختیار آنها قرار گیرد. در صورت استفاده از سیلوی ذرت فراهم نمودن کلسیم و فسفر ضروری است. نمک معدنی کمیاب باید به طور آزاد در دسترس آنها قرار گیرد. 2 تا 3 ماه قبل از تاریخ زایمان مورد انتظار باید تغذیه کنسانتره در تلمبه ها آغاز شود تا مواد مغذی برای رشد جنین فراهم گردد. هدف از برنامه پرورش تلیسه داشتن حیوانی با جثه مناسب و بزرگ است بطوری که بتواند در 15 ماهگی یا قبل از آن جفتگیری نماید. برای تولید تلیسه های بزرگی که در 24 ماهگی زایمان کننده حداقل وزن مطلوب در حین جفتگیری برای نژادهای هلشتاین و براون سوئیس 330 کیلوگرم ایرشایر 273 کیلوگرم، جرسی 227 کیلوگرم و در نهایت گرنری 250 کیلوگرم می باشد.

گاو داری شیری, بهداشت گاو شیری , خرید گاو شیری ,

رزیابی انرژی غذا و تعیین احتیاج انرژی بر اساس واحد انرژی خالص شیردهی صورت می گیرد بدین وسیله از کاربرد دو روش مختلف برای ارزیابی انرژی (برای نگهداری و برای رشد) به طوری که در واحدهای عملی در رابطه با نگهداری گاوهای شیرده و تلیسه های جانشینی متداول است جلوگیری می شود. [3]

بر اساس ضوابط شورای عالی انجمن فیزولوژی تغذیه می توان به ازاء هر کیلو گرم وزن زنده به توان 75/0 (75/0 کیلو گرم) احتیاج نگهداری در دوره پرورشی را معادل 17/0 مگاژول NEL در نظر گرفت.

بدین ترتیب رقم مذکور بیش از نیاز گاو رشد یافته است البته در شرایط عملی ممکن است نوسانات قابل ملاحظه ای (مثلا در اثر روش نگهداری و غیره) بوجود آید همچنین هم این رقم نمی تواند به عنوان یک معیار ثابت تلقی شود، زیرا بااضافه شدن وزن کمتر می شود. (هوفمن و همکاران 1977) احتیاج تولید بسیتگی به مقدار ذخیره پروتئین و چربی روزانه دارد این دو پارامتر در ارتباط با افزایش وزن سطح تغذیه و وزن زنده، با نوسانات زیاد همراه است ویژگی های نژادی نیز می تواند در این امر موثر باشد. [3]

برای محاسبه پروتئین قابل هضم برای نگهداری می توان از معیار 75/0 کیلو گرم × گرم استفاده کرد. برای احتیاج روزانه پروتئین با در نظر گرفتن مقدار اضافی به عنوان ضریب اطمینان در (جدول 1-2) نشان داده شده است. می توان با توجه به اضافه وزن روزانه مورد نظر از ارقام مربوط به مقدار مواد مغذی روزانه استفاده کرد بدین ترتیب هدف از تغذیه مناسب در دوره پرورش آن است که حیوان بتواند به موقع مورد بهره برداری پرورش قرار گیرد[3]

بدین ترتیب می توان از معیار رشد وزن استفاده کرد یک حیوان یکساله باید 50% وزن نهایی را کسب کرده باشد و این بدین معنی است که در شش ماهه اول زندگی روزانه 750 گرم و در شش ماهه دوم زندگی روزانه 700 گرم افزایش وزن ضروری است. در سال دوم اضافه وزن روزانه از 600 گرم به 500 گرم کاهش می یابد، این اضافه وزن روزانه مبنای محاسبه ارقام احتیاج غذایی در جدول (1-1) قرار گرفته است وبدین ترتیب سن اولین زایمان در محدوده 25 تا 27 ماهگی است[3]

(جدول 1-1) مصرف با لا خشک روزانه احتیاج مواد مغذی تلیسه ها

بر گرفته شده از جدول 2-4-7 تغذیه دام مانفودکریش گسنر

به طوری که جدول نشان می دهد احتیاجات مواد مغذی تلیسه های با ازدیاد وزن به مقدار نا چیزی افزایش می یابد بنابراین می توان غلظت مواد مغذی مورد مصرف را مرتباً کاهش داد برای سنجش غلظت مواد مغذی غذای مورد مصرف را مرتباً کاهش داد برای سنجش غلظت مواد مغذی علوفه از قابلیت هضم مواد آبی نیز استفاده می شود. [3]

  گاو هلشتاین ,
  ثبت نام گاو شیری ,
  تصاویر از گاو شیری ,

بیش از 50 سال پیش پژوهشی انجام گرفت تا مشخص کند کدام ماده ماده مغذی و عنصر اصلی استارتر گوساله (خوراک آغازین) می تواند سبب توسعه و شکل گرفتن شکمبه گوساله شود. هدف این پژوهش ها در 50 سال پیش و همچنین امروز، از شیر گرفتن گوساله در سن کمتر از 3 ماه (وحتی کمتر از یک ماه) بوده است. برای دستیابی به این هدف، شکل گرفتن شکمبه خیلی مهم است و شکل گیری شکمبه و رشد گوساله، به شدت تحت تاثیر تغذیه خوراک استارتر است.

پژوهش های انجام شده در 50 سال پیش آشکار نمود که تغذیه نشاسته غلات در مقایسه با الیاف علوفه، کلید اصلی رشد و توسعه سریع شکمبه است. در آن موقع توصیه می شد که یونجه یا دیگر علوفه تا بعد از شیرگیری به تغذیه گوساله رسانده نشود ولی با این وجود، امروزه بررسی ها نشان می دهد که قبل از مرحله شیرگیری، بیشتر گوساله ها یونجه مصرف می کنند.

پژوهش های جدید، پژوهش های انجام شده 50 سال قبل را تائید کرده اند. برای مثال، وقتی در خوراک استارتر گوساله، یونجه کمی حتی به مقدار 2 درصد منظور گردید، میانگین رشد روزانه، میزان مصرف و بازده غذایی آنها کاهش یافت. همینطور وقتی که یک منبع دیگر الیافی مثل پوسته خارجی پنبه دانه به استارتر اضافه شد، باز هم میانگین رشد روزانه گوساله ها کاهش یافت.

یونجه خیلی حجیم است . . .

این را در نظر داشته باشید شکمبه گوساله ای که از شیر گرفته شده، به اندازه یک توپ بسکتبال است، وقتی یک سطل 8 لیتری مخصوص تغذیه گوساله پر باشد، میزان 4/5 کیلوگرم استارتر گنجایش دارد. گوساله ای که چند روزی است که از شیر گرفته شده معمولا حدود 2/3 کیلوگرم استارتر در روز مصرف می کند. در مقایسه در این ظرف 8 لیتری شما می توانید با فشار فقط حدود 500 گرم یونجه قرار دهید. زیرا یونجه حجیم بوده و فضای زیادی را در شکمبه گوساله کوچک به خود اختصاص می دهد. مضافا اینکه هنوز شکمبه به طور کامل فعال نشده و نمی تواند یونجه الیافی (فیبری) و یا سایر مواد خشبی را مانند شکمبه گاو بالغ هضم کند.

عکس نژاد گاو شیری , شوری آب گاو شیری , انواع گاو شیری ,

نشاسته غلات استارتر، خارج از محیط شکمبه هضم می شود و بدین صورت رشد گوساله ها را که شبیه تک معده ای ها (غیر نشخوارکننده) بوده را حمایت میکند. همچنین نشاسته، در شکمبه در حال تکامل گوساله و توسط میکروبها تخمیر شده و اسیدهای چرب فرار (اسید بوتیریک، اسد پروپیونیک و اسید استیک) تولید کرده و سبب تحریک رشد شکمبه می شود. در مقابل، رقیق کردن نشاسته استارتر از طریق سایر منابع فیبری (الیافی) یا چربی سبب بهبود رشد شکمبه نمی شود.

چربی ها اغلب به صورت روغن مایع نباتی، چربی حیوانی و یا از طریق خوراک های حاوی چربی زیاد مانند سویای برشته یا فرآوری شده به استارتر اضافه می شود. هیچ پژوهش کنترل شده ای وجود ندارد که با اضافه کردن چربی به استارتر و به هر شکل آن، بهبودی را در میانگین رشد روزانه گوساله ها نشان دهد.

در واقع در بیشتر پژوهش ها، اضافه کردن چربی به استارتر همراه با کاهش میانگین رشد روزانه و مصرف استارتر همراه بوده است. برای میکرب های شکمبه، بعضی از چربی ها نسبت به بفیه چربی ها سمی بوده و می توانند سبب کاهش رشد و فعالیت شکمبه شوند.

استارترها به طور طبیعی دارای اسیدهای چرب ضروری لینولئیک و لینولنیک محدودی هستند. این اسیدهای چرب (که با عنوان اسیدهای چرب امگا یک واژه مشهوری در غذای انسانی شناخته شده اند) دارای منافع بسیاری برای سلامت انسان می باشد. کنسانتره استارتر گوساله معمولا حاوی اسید لینولنیک بسیار کمی است و بنابر این استارتر دارای نسبت بسیار بالای لینولئیک به لینولنیک است. در پژوهش های تحت کنترل و چاپ شده، افزودن اسید لینولنیک به استارترها توانسته بهبود پایداری را در رشد روزانه و بازده غذایی و هزینه خوراک گوساله ها ایجاد کند.

  عکس هلشتاین گاو,
  گاو شیری هلشتاین ,
 عکس گاو هلشتاین,

ماست به عنوان یک پروبیوتیک
ماست فراورده تخمیری شیر می باشد که از رشد باکتری های لاکتوباسیلوس دلبروکیspp بولیگاریکوس و استرپتوکوکوس ترموفیلوس در شیر گرم بدست می آید. علاوه بر دو باکتری فوق باکتری های دیگر مانند لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و استرپتوکوکوس لاکتیس نیز در ماست یافت می شوند. به دلیل وجود این باکتری های مفید، ماست به عنوان یک پروبیوتیک مطرح می باشد. ماست قادر به تحریک سیستم ایمنی در مقابل پاتوژن ها است. با توجه به اینکه باکتری های موجود در ماست توانایی کلنی شدن و یا زنده ماندن در روده را در حد بالایی ندارند، بنابراین در کشورهای اروپایی به ماست باکتری های مکمل پروبیوتیکی می افزایند، تا توان ماست را برای تقویت سیستم ایمنی افزایش دهند. مصرف لاکتوباسیلوس بولیگاریکوس در جیره گوساله های شیر خوار سبب بهبود افزایش وزن و مصرف خوراک شده است. نتایج پژوهشها روی باکتری های مولد اسید لاکتیک نشان داده که این باکتری ها قادر به تحریک سیستم ایمنی بوده و در این میان لاکتوباسیلوس کازیی بیشترین اثر را دارد. در بررسی اثر ماست و باکتری های مولد اسید لاکتیک بر سیستم ایمنی موش ها نشان داده شد که لاکتوباسیلوس کازیی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و ماست به طور معنی داری سبب افزایش تعداد سلول های ایمنوگلوبولین نوع A و دوزهای ترشحی این آنتی بادی شده است.