شغل دامداری چیست؟ ,
  شغل دامداری ,

مدیریت تغذیه تلیسه ها:

از زمان از شیر گرفتن یعنی حدود 5 تا 11 هفتگی تا زمان اولین زایش (در حدود 2 سالگی) تلیسه های شیری از لحاظ وزن تقریباً 10 برابر افزایش می یابند. در طی این دوره رشد برنامه های غذایی مورد نیاز آنها به طور محسوسی تغییر می کند در عرض چند هفته بعد از شیر گرفتن، تفکیک گوساله ها از نظر جثه در گروههای کوچکتری عملی است.[1]

زمانی که گوساله از شیر گرفته می شود شکمبه آن تکامل قابل توجهی پیدا می کند ولی برای کامل شدن آن به زمان بیشتری نیاز است میکروبهای شکمبه باید قادر باشند که انواع مختلفی اسیدهای آمینه ضروری، ویتامین، گروه B ویتامین K و سایر عوامل تغذیه ای تولید شده در حیوان نشخوار کننده را سنتز نماید به طوری که اینها در جیره غذایی حیوان مورد نیاز باشد به علت رشد نسبتا، سریع جثه بدن تلیسه جوان بعد از شیر گرفتن نیاز به جیره نسبتاً پر انرژی دارد. و معمولاً قادر به تامین تمام انرژی مورد نیاز خود از علوفه نیست علاوه بر مقدار زیاد انرژی تلیسه جوان پس از شیر گرفتن یک نیاز بالاتری برای تامین پروتئین و مواد معدنی نسبت به تلیسه های مسن تر دارد. و میزان رشد به صورت درصدی از وزن بدن در تلیسه جوان بلافاصله بعد از شیر گرفتن از تلیسه های یکساله بیشتر است. بنابراین  درصد مواد مغذی به کار رفته برای رشد بافت در حیوان جوانتر خیلی بیشتر می باشد. با رشد و افزایش سن درصد مواد مغذی به کار رفته برای نگهداری حیوان به طور پیوسته افزایش می یابد.[4]

در نخستین مرحله، گوساله مقدار قابل ملاحظه ای از مواد مغذی را پس از شیر گرفتن از طریق کنسانتره بدست می آورد [1].

با افزایش سن، درصدی از مواد مغذی که گوساله می تواند از علوفه بدست بیاورد، بطور خیلی سریع افزایش می یابد مقدار کنسانتره مصرفی بستگی به کیفیت علوفه دارد. با بالارفتن کیفیت علوفه، کنسانتره کمی مورد نیاز است. وقتی که مرتعی با کیفیت بالا استفاده می شود تلیسه های شیری خوب رشد یافته ممکن است.

از 4 تا 6 ماهگی قادر به تامین انرژی مورد نیاز شان تنها از طریق خورانیدن علوفه باشند بوسیله خورانیدن علوفه با کیفیت بالا تا وقتی که آنها به سن 8 تا 10 ماهگی برسند کنسانتره کمی مورد نیاز است. از این زمان تادرست 15 روز قبل از زایش، حیوان قادر است انرژی مورد نیاز خود را از علوفه بدست آورد تلیسه های شیری می تواند تمام انرژی قابل هضم خود را از علوفه خوب فراهم سازد 2 تا 4 هفته قبل از زایش شروع به خورانیدن کنسانتره به تلیسه شیری پذیرفته شده است. زمان دقیق شروع خورانیدن کنسانتره ی حدودی به وضعیت تلیسه و کیفیت علوفه بستگی دارد. [1]

اگر تلیسه وضعیت ضعیفی داشته باشد خورانیدن کنسانتره باید زودتر شروع شود حتی در تلیسه های با وضعیت خوب شروع خورانیدن کنسانتره حدود 2 هفته قبل از زایش سودمند به نظر می رسد. وارد کردن کنسانتره به جیره باید به تدریج تا زمانی که تلیسه های احتمالاً به مقدار 1 درصد از وزن بدنش کنسانتره دریافت می دارد ادامه یابد خورانین مقدار قابل توجهی از کنسانتره قبل از زایش در واقع عادت دادن تلیسه به نوع خوراک مورد نیاز برای دوره شیر دهی است طی این تطبیق میکروار گانیسمهای شکمبه به مورد استفاده قرار دادن کنسانتره عادت می کنند. از طرف دیگر اشتها و کل سیستم متابولیکی تلیسه های طی اوایل دوران شیر دهی طبیعی تر می شود. وقتی که کنسانتره قابل توجهی قبل از زایش خورانیده می شود اغلب به نظر می رسد که تلیسه های دارای پتانیسل تولید بالا اوج بالاتری از تولید شیر و دوره شیر دهی طولانی تری داشه باشند. این امر وقتی حاصل می شود که خورانیدن آزاد کنسانتره بلافاصله بعد از زایش دنبال شود که بعضی اوقات چالنج فیدنیگ یا لید فیدنیک نامیده می شود معمولاً زایش به میزان قابل توجهی زیر 24 ماه بوسیله خورانیدن کاملاً آزاد خوراک در سرتاسر دوره رشد به دست می آید جفتگیری تلیسه های خیلی کوچک به شدت مشکلات زایشی را افزایش می دهد. اجازه دادن به تلیسه جهت برگ و چاق شدن بیش از حد قبل از جفتگیری و زایش مشکلاتی همچون ادم شدید پستان را افزایش می دهد