شغل دامداری چیست؟ ,
  شغل دامداری ,

مدیریت تغذیه تلیسه ها:

از زمان از شیر گرفتن یعنی حدود 5 تا 11 هفتگی تا زمان اولین زایش (در حدود 2 سالگی) تلیسه های شیری از لحاظ وزن تقریباً 10 برابر افزایش می یابند. در طی این دوره رشد برنامه های غذایی مورد نیاز آنها به طور محسوسی تغییر می کند در عرض چند هفته بعد از شیر گرفتن، تفکیک گوساله ها از نظر جثه در گروههای کوچکتری عملی است.[1]

زمانی که گوساله از شیر گرفته می شود شکمبه آن تکامل قابل توجهی پیدا می کند ولی برای کامل شدن آن به زمان بیشتری نیاز است میکروبهای شکمبه باید قادر باشند که انواع مختلفی اسیدهای آمینه ضروری، ویتامین، گروه B ویتامین K و سایر عوامل تغذیه ای تولید شده در حیوان نشخوار کننده را سنتز نماید به طوری که اینها در جیره غذایی حیوان مورد نیاز باشد به علت رشد نسبتا، سریع جثه بدن تلیسه جوان بعد از شیر گرفتن نیاز به جیره نسبتاً پر انرژی دارد. و معمولاً قادر به تامین تمام انرژی مورد نیاز خود از علوفه نیست علاوه بر مقدار زیاد انرژی تلیسه جوان پس از شیر گرفتن یک نیاز بالاتری برای تامین پروتئین و مواد معدنی نسبت به تلیسه های مسن تر دارد. و میزان رشد به صورت درصدی از وزن بدن در تلیسه جوان بلافاصله بعد از شیر گرفتن از تلیسه های یکساله بیشتر است. بنابراین  درصد مواد مغذی به کار رفته برای رشد بافت در حیوان جوانتر خیلی بیشتر می باشد. با رشد و افزایش سن درصد مواد مغذی به کار رفته برای نگهداری حیوان به طور پیوسته افزایش می یابد.[4]

در نخستین مرحله، گوساله مقدار قابل ملاحظه ای از مواد مغذی را پس از شیر گرفتن از طریق کنسانتره بدست می آورد [1].

با افزایش سن، درصدی از مواد مغذی که گوساله می تواند از علوفه بدست بیاورد، بطور خیلی سریع افزایش می یابد مقدار کنسانتره مصرفی بستگی به کیفیت علوفه دارد. با بالارفتن کیفیت علوفه، کنسانتره کمی مورد نیاز است. وقتی که مرتعی با کیفیت بالا استفاده می شود تلیسه های شیری خوب رشد یافته ممکن است.

از 4 تا 6 ماهگی قادر به تامین انرژی مورد نیاز شان تنها از طریق خورانیدن علوفه باشند بوسیله خورانیدن علوفه با کیفیت بالا تا وقتی که آنها به سن 8 تا 10 ماهگی برسند کنسانتره کمی مورد نیاز است. از این زمان تادرست 15 روز قبل از زایش، حیوان قادر است انرژی مورد نیاز خود را از علوفه بدست آورد تلیسه های شیری می تواند تمام انرژی قابل هضم خود را از علوفه خوب فراهم سازد 2 تا 4 هفته قبل از زایش شروع به خورانیدن کنسانتره به تلیسه شیری پذیرفته شده است. زمان دقیق شروع خورانیدن کنسانتره ی حدودی به وضعیت تلیسه و کیفیت علوفه بستگی دارد. [1]

اگر تلیسه وضعیت ضعیفی داشته باشد خورانیدن کنسانتره باید زودتر شروع شود حتی در تلیسه های با وضعیت خوب شروع خورانیدن کنسانتره حدود 2 هفته قبل از زایش سودمند به نظر می رسد. وارد کردن کنسانتره به جیره باید به تدریج تا زمانی که تلیسه های احتمالاً به مقدار 1 درصد از وزن بدنش کنسانتره دریافت می دارد ادامه یابد خورانین مقدار قابل توجهی از کنسانتره قبل از زایش در واقع عادت دادن تلیسه به نوع خوراک مورد نیاز برای دوره شیر دهی است طی این تطبیق میکروار گانیسمهای شکمبه به مورد استفاده قرار دادن کنسانتره عادت می کنند. از طرف دیگر اشتها و کل سیستم متابولیکی تلیسه های طی اوایل دوران شیر دهی طبیعی تر می شود. وقتی که کنسانتره قابل توجهی قبل از زایش خورانیده می شود اغلب به نظر می رسد که تلیسه های دارای پتانیسل تولید بالا اوج بالاتری از تولید شیر و دوره شیر دهی طولانی تری داشه باشند. این امر وقتی حاصل می شود که خورانیدن آزاد کنسانتره بلافاصله بعد از زایش دنبال شود که بعضی اوقات چالنج فیدنیگ یا لید فیدنیک نامیده می شود معمولاً زایش به میزان قابل توجهی زیر 24 ماه بوسیله خورانیدن کاملاً آزاد خوراک در سرتاسر دوره رشد به دست می آید جفتگیری تلیسه های خیلی کوچک به شدت مشکلات زایشی را افزایش می دهد. اجازه دادن به تلیسه جهت برگ و چاق شدن بیش از حد قبل از جفتگیری و زایش مشکلاتی همچون ادم شدید پستان را افزایش می دهد

 در مورد شغل دامداری ,
 تحقیق شغل دامداری ,

تاثیر تغذیه در دوره پرورشی بر راندمان شیر دهی بعدی نسبتاً تا چند بوده که تا حدودی به وسیله تغذیه متناسب با تولید حیوان جبران می شود. [3]

احتیاجات مواد مغذی تلیسه ها

احتیاج کل انرژی از دو بخش احتیاج نگهداری و رشد تشکیل می شود.

میزان انرژی ویژه رشد مورد نیاز حیوان برابر با انرژی موجود در بافتهای رشد یافته است کل انرژی ابقا شده تابعی از رشد و تراکم انرژی ذخیره شده تحت تاثیر میزان و مرحله رشد یا وزن زنده حیوان قرار می گرد انرژی ویژه رشد مورد نیاز بر اساس معادلات مورد استفاده NRC (1984) است که در آنها اثرات ترکیبی وزن و میزان رشد حیوان منظور شده است از معادلات زیر برای محاسبه انرژی ویژه مورد نیاز و رشد تلیسه های نژاد بزرگ استفاده گردیده است. [3]

 (کالری در روز) NE_g

فرمول مشابهی که برای احتیاجات رشد جوانه های نژاد بزرگ نیز استفاده می شود عبارتست از

 (مگا کالری در روز ) NE_g

برای حیوانات ماده نژادهای کوچک فرمول مشابهی وجود دارد

(مگا کالری در روز ) NE_g

W وزن زنده (کیلو گرم) LWG افزایش وزن زنده

ارزیابی انرژی غذا و تعیین احتیاج انرژی بر اساس واحد انرژی خالص شیردهی صورت می گیرد بدین وسیله از کاربرد دو روش مختلف برای ارزیابی انرژی (برای نگهداری و برای رشد) به طوری که در واحدهای عملی در رابطه با نگهداری گاوهای شیرده و تلیسه های جانشینی متداول است جلوگیری می شود. [3]

بر اساس ضوابط شورای عالی انجمن فیزولوژی تغذیه می توان به ازاء هر کیلو گرم وزن زنده به توان 75/0 (75/0 کیلو گرم) احتیاج نگهداری در دوره پرورشی را معادل 17/0 مگاژول NEL در نظر گرفت.

بدین ترتیب رقم مذکور بیش از نیاز گاو رشد یافته است البته در شرایط عملی ممکن است نوسانات قابل ملاحظه ای (مثلا در اثر روش نگهداری و غیره) بوجود آید همچنین هم این رقم نمی تواند به عنوان یک معیار ثابت تلقی شود، زیرا بااضافه شدن وزن کمتر می شود. (هوفمن و همکاران 1977) احتیاج تولید بسیتگی به مقدار ذخیره پروتئین و چربی روزانه دارد این دو پارامتر در ارتباط با افزایش وزن سطح تغذیه و وزن زنده، با نوسانات زیاد همراه است ویژگی های نژادی نیز می تواند در این امر موثر باشد. [3]

 دامداری زمین مناسب دامداری
 دامداری زمین مناسب دامداریی ,

پرورش تلیسه های مسنتر از یکسال آسان و کم هزینه است زیرا در این سن شکمبه حیوان رشد کافی یافته و به آسانی می تواند انرژی و پروتئین لازم را از علوفه خشک، سیلو یا مرتع به دست آورد. در صورت مصرف علف خشک یا سیلوی ذرت باید پروتئین بیشتری برای این حیوانات فراهم شود. مکمل مواد معدنی نیز لازم است دامهایی که علوفه لگومینه مصرف می کنند کلسیم کافی دریافت می نمایند لیکن فسفر کافی در اختیار آنها قرار گیرد. در صورت استفاده از سیلوی ذرت فراهم نمودن کلسیم و فسفر ضروری است. نمک معدنی کمیاب باید به طور آزاد در دسترس آنها قرار گیرد. 2 تا 3 ماه قبل از تاریخ زایمان مورد انتظار باید تغذیه کنسانتره در تلمبه ها آغاز شود تا مواد مغذی برای رشد جنین فراهم گردد. هدف از برنامه پرورش تلیسه داشتن حیوانی با جثه مناسب و بزرگ است بطوری که بتواند در 15 ماهگی یا قبل از آن جفتگیری نماید. برای تولید تلیسه های بزرگی که در 24 ماهگی زایمان کننده حداقل وزن مطلوب در حین جفتگیری برای نژادهای هلشتاین و براون سوئیس 330 کیلوگرم ایرشایر 273 کیلوگرم، جرسی 227 کیلوگرم و در نهایت گرنری 250 کیلوگرم می باشد.

تغذیه بیش از حد، تلیسه های به وجود می آورد که در هنگام  زایمانی چاق هستند. شیر کمتری تولید می نمایند پستانهای آنها بافت ترشحی کافی ندارند حیواناتی که در سطوح کمتر از نیازهای توصیه شده از تولد تا زایمان تغذیه شوند به اندازه حیوانات با تغذیه طبیعی، شیر تولید نمی کنند. تلیسه هایی که قبل از زایمان کمتر از حد نیاز تغذیه می شوند به دلیل کوچکتر بودن جثه سخت زائی های بیشتر را خواهند داشت تغذیه نا مناسب بلوغ را نیز به تاخیر می اندازد. اگر مصرف متوسط تا زیاد مواد غذایی رعایت شود تلیسه ها باید قبل از 15 ماهگی جفتگیری شد تغذیه بیش از حد تلیسه ها یکساله و جفتگیری بعد از 15 ماهگی با صرفه نیست میزان افزایش وزن تلیسه های نژاد بزرگ باید 7/0 تا 8/0 کیلوگرم در روز و تلیسه های نژاد کوچک باید 6/0 تا 7/0 کیلوگرم در روز باشد.

 مقدمه

یکی از مهمترین مسائل مدیریتی که در صنعت پرورش گاو با آن رو به رو هستیم و تاثیر زیادی بر بازده اقتصادی این صنعت دارد. بحث پرورش تلیسه های جایگزین است. افزایش پتانسیل گله حتی حفظ آن منوط به اجرای یک برنامه صحیح پرورش تلیسه است. هر گونه اهمال در این زمینه تاثیری مستقیم بر بازدهی کل گله خواهد داشت مدیریت صحیح پرورش تلیسه ها شامل کلیه مراحل رشد و مسائل تغذیه ای و مسائل گوناگون می باشد.

در این میان مدیریت تغذیه تلیسه های شیری از اهمیت ویژه ای بر خوردار است.

تلیسه ها به علت اینکه هنوز به رشد کامل خود دست نیافته اند نیاز به مدیریت تغذیه خاصی دارند که گوساله های ماده و تلیسه های، باید از تغذیه خوبی بر خورار باشند تا بتوانند به عنوان گاو شیری توان ژنتیکی خود را نشان دهند که پتانسیل رشد ژنتیکی هر حیوان بوسیله تغذیه کم و بیش شکوفا می شود موفقیت برنامه پرورش تلیسه که تغذیه بخش مهمی از آن است از دوره، تاثیر مهمی بر بازدهی تولید گله دارد. نخست اینکه رشد مناسب گوساله تاثیر شایان توجهی بر تولید آینده آن خواهد داشت دوم آنکه با پرورش تعداد بیشتری امکان اعمال برنامه بهگزینی شدیدتری وجود خواهد داشت برنامه تغذیه ای و بهداشتی خوب آن است که اقتصادی بوده و به دنبال آن بتوان در 24 ماهگی از بیشترین میزان تولید شیر تلیسه بهره گرفت.

,دامداری های صنعتی تهران
 دامداری صنعتی در اصفهان,

هزینه های مختلف در یک گاوداری شامل موارد زیر است:
1- هزینه تغذیه                                      45 درصد
2- هزینه ی دستمزدها                              15 درصد
3- هزینه ی متفرقه  و پیش بینی نشده            15 درصد
4- هزینه سرمایه گذاری                           20درصد
5- مدیریت                                          5 درصد
بیشترین هزینه مربوط به تغذیه است که این هزینه در ایران متجاوز از 60 درصد است پس خرید به موقع علوفه و خوراک و کاهش ضایعات آن در کاهش هزینه تغذیه موثرند – یک دامپرور آگاه موقع فراوانی محصول یا سر فصل خوراک دام خود را تهیه می نماید. تولید شیر و گرفتن گوساله هدف نهایی و بازدهی یک گاوداری شیری است و گاویکه آبستن شود و یا تولید پائینی دارد نگه داریش اقتصادی نیست. معمولا هر گاو به ازای هر کیلو شیر 5-2 برابر علوفه مصرف می کند گاوداری مانند هر سازمانی نیازمند اداره و مدیریت صحیح است هیچ کس نمی تواند با اتکای به سرمایه ی خود در کار گاوداری موفق شود بدون آنکه اصول مدیریت را رعایت کند. دامپرور با موجود زنده سر و کار دارد که تعطیل بردار نیست و مراقبت دایمی و شبانه روزی میخواهد تنها داشتن گاو اصیل کافی نیست ،  مدیریت باید عالی باشد . مهمترین اهرم در پرورش گاو داشتن کارگران دلسوز و علاقمند بکار است چونکه دائما با گاو سر و کار دارند و یک دامداری نیازمند  کارگران صدیق وشایسته است پس در درجه ی اول میبایست روابط حسنه بین کارگران و کارفرما بوجود آید که با رعایت چند اصل میتوان آنرا ایجاد کرد مانند مراعات اصل تشویق و با ارزش شمردن کارگر، همدلی و همفکری با کارگر ، محترم شمردن کارگر شناسایی زندگی آن ها، دادن مزایا به کارگران.

مهمترین مسئولیت دامپرور و زیر نظر داشتن تمام کارهای روزمره و سر کشی دقیق به دام ها و بررسی حالت سلامت گله است یکی از مسایل مدیریت گاو شیری ، شناسایی گاو فصل است که روزانه حداقل 60 دقیقه برای اینکار باید وقت گذاشت.