بهاربند گاو شیری ,
  نقشه گاو شیری ,
  آبشخور گاو شیری ,

سلنوموناس رومیننتیوم
این باکتری در حیواناتی که جیره های پرغلات مصرف می کنند بیشترین تعداد را دارد، و مقدار آن به طور متوسط 51-22 درصد از کل باکتری های زنده محیط شکمبه را تشکیل می دهد. سلنوموناس رومیننتیوم یک باکتری گرام منفی و عموما بی هوازی است، ولی تعدادی از گونه های آن به اکسیژن مقاوم هستند، اگر چه این مقاومت ناچیز است. اکثر گونه های این باکتری از لاکتات و گلیسرول به عنوان سوبستریت استفاده می کنند. رشد این باکتری وابسته به منابع انرژی است اما اغلب احتیاج به ان- والرات، دی اکسید کربن و ویتامین های گروه ب دارد. اکثر گونه های این باکتری با دامنه گسترده ای قندها را تخمیر می کنند. ولی بر سلولز و پکتین بی اثر هستند. سلنوموناس رومیننتیوم به مقدار خیلی کم در محیط کشت خالص، هیدروژن تولید می کند. مدارک نشان می دهد که این باکتری قادر به مصرف هیدروژن تولید شده توسط باکتری های شکمبه می باشد. بنابراین از غلظت یون هیدروژن در شکمبه کاسته و سبب افزایش pH می شود. از طرف دیگر این باکتری مصرف کننده اصلی لاکتات است و آن را به پروپیونات تبدیل می کند. سلنوموناس رومیننتیوم به کاهش pH حساس است و به سرعت از بین می رود، ولی به موننسین به دلیل داشتن‎ دو دیواره مقاوم می باشد.
1-2- مگاسفرا السیدنی
این باکتری گرام منفی بوده و یک باکتری اصلی در حیوانات جوان است و در حیواناتی که غلات زیادی مصرف می کنند به تعداد زیاد یافت می شود. این باکتری نیز مصرف کننده لاکتات بوده و آن را به بوتیرات، پروپیونات، والرات و دی اکسید کربن تبدیل می کند. نقش این باکتری تخمیر ال و دی لاکتات در شکمبه است. همچنین نقش مهمی در تولید اسیدهای چرب شاخه دار دارد. این مکانیسم شامل دآمیناسیون و دکربوکسیلاسیون اسیدهای آمینه شاخه دار(لوسین، ایزولوسین و والین) است. این باکتری به کاهش pH حساس نبوده ولی قدرت تطابق کمی دارد و به سرعت قادر به رشد در pH پایین نبوده و نمی تواند حجم زیاد لاکتات تولیدی را مصرف کند.
2- مصرف لاکتات در حضور دی کربوکسیلیک اسیدها